Het komt toch wel goed?

"Het komt toch wel goed?" vraagt ze met bibberende stem.

"Wat bedoel je met goed komen?" vraag ik haar zacht.

Ze schrikt even van mijn vraag, dat doet iedereen als ik die vraag teruggeef.

Ik wacht een tel of twee. 

Ik geef haar de tijd om stil te staan, maar ook niet te lang. Ik wil haar niet in verwarring brengen, dat is niet mijn bedoeling. Ik bouw wel even een stilte in om verder te kunnen, mevrouw komt wel tot inzicht. Ze weet het antwoord ook. Alleen, ze spreekt het niet uit. Toch niet in woorden. 

"Bedoel je met goed komen dat het wordt zoals voorheen?" ga ik verder. Ik wacht even, maar ook weer niet te lang, want ik zie schrik in haar ogen. Ze weet wel dat het niet wordt zoals voorheen, dat kan ook niet. Ze wil die houvast dat het wel in orde komt.

"Het kan niet worden zoals voorheen, je liefste is niet meer. Jouw leven en jouw hart zijn voorgoed veranderd. Jij bent voorgoed veranderd, je toekomst is anders geworden, je heden is anders geworden." Ik spreek de woorden uit met zachte stem. Zo probeer ik de hardheid van de boodschap minder ruw te maken. 

De tranen wellen op in haar ogen. 

Ze knikt.

"Maar", voeg ik er aan toe "als je met goedkomen bedoelt, dat je ooit weer liefde zal kunnen ervaren, je hart minder pijn doet, je gelukkig zal kunnen zijn, je nieuwe doelen in je leven kan stellen, jezelf zal ontdekken in je nieuwe ik, in je nieuw leven, in je nieuwe toekomst, ..."

Ik wacht even. Het is een zware boodschap, er verandert immers immens veel nu haar liefste niet meer is. Ik wil de booschap in kleine stukjes brengen, beetje per beetje.

Ik kijk haar aan en wacht op haar teken om verder te gaan. Ze knikt me dat het oké is.

"Als je dat bedoelt met goedkomen? Ja, dan komt het wel goed", zeg ik haar. 

Ze haalt opgelucht adem, de zwaarte van haar schouders valt weg en ze snikt. Ze snikt zo hard dat haar hele lichaam ervan schudt.

"Hoe?" stamelt ze met bibberende stem.

"Wees mild voor jezelf. Wees lief voor jezelf. Laat alle gevoelens en gedachten toe. Rouw op jouw tempo en neem je tijd, neem alle tijd, om je rouwpad te wandelen."

Ze neemt een papierenzakdoekje uit het doosje dat op het tafeltje staat, en veegt haar tranen weg. Ze neemt de tijd om dit alles te laten bezinken.

In stilte neemt ze een slokje van haar thee en is in gedachten verzonken. 

Rouw kent een beginpunt, maar geen duidelijk eindpunt. Je geliefde missen is een levenslang proces. Maar dat betekent niet dat je, na verloop van tijd, geen geluk meer kan ervaren in je nieuw en anders geworden leven. Je zet stappen in een nieuwe en andere toekomst. Stap per stap. En soms val je terug, of heb je het gevoel terug bij af te zijn. Ook dat is normaal. Het hoort bij je rouwproces.

Heb je nood aan professionele ondersteuning waarbij we samen op stap gaan? Neem vrijblijvend contact met ons op.Je vindt onze gegevens op de contactpagina.